Запазычаньне

Запазы́чаньне — лексычны, марфалягічны, фанэтычны і іншы сродак пэўнай мовы, што перайшоў зь іншых мовы ў выніку моўнага ўзаемадзеяньня. Запазычаньні абумоўленыя сацыяльна-эканамічнымі, дзяржаўна-палітычнымі й культурнымі зносінамі паміж народамі. Пранікаюць непасрэдна з моваў-крыніцаў і праз пасрэдніцтва іншых моваў вусным (размоўныя кантакты) і пісьмовым (кнігі, афіцыйныя дакумэнты, перапіска) шляхам. Найбольш актыўна праяўляюцца ў галіне слоўнікавага складу. Падпарадкоўваюцца законам фанэтыкі, граматыкі, правілам словаўтварэньня й сэмантычнай сыстэмы мовы-рэцэптара. Паводле ступені асыміляцыі падзяляюцца на цалкам засвоеныя й часткова засвоеныя (экзатызмы). Асобны разрад запазычаньняў складаюць барбарызмы, якія проці экзатызмаў амаль заўсёды знаходзяцца па-за літаратурнай мовай і не адлюстроўваюцца ў слоўніках. У залежнасьці ад мовы, зь якой запазычанае слова, такія словы называюць англіцызмы, германізмы, палянізмы і г.д. Запазычаньні з адной мовы ў некалькі зь мінімальнай зьменай вонкавага аблічча й значэньня завуцца інтэрнацыяналізмамі.