Вальдэмар II Пераможца

Вальдэмар II Пераможца

Ва́льдэмар II Пераможца (лац.: Valdemarus, дацк.: Valdemar Sejr; 9 мая або 28 чэрвеня 1170 — 28 сакавіка 1241) — кароль Даніі ў 1202—1241 гг.

Вальдэмар быў сынам дацкага караля Вальдэмара I і дачкі менскага князя Валадара Глебавіча, Сафіі. Па лініі бацькі Вальдэмар з'яўляўся прапраўнукам вялікага князя кіеўскага Уладзіміра Манамаха.

На пачатку XIII ст. падпарадкаваў шэраг паўночна-германскіх тэрыторый, але страціў іх у 1227 годзе пасля паражэння ў бітве з нямецкімі феадаламі пры Борнхёведзе. У 1219 г. захапіў Паўночную Эстонію (Эстляндыю).

Літаратура

• Вальдэмар II Пераможца. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Вальдэмар II Пераможца